Gabinet fizjoterapii ambulatoryjnej w Zarszynie

 

 

Gabinet fizjoterapii w Zarszynie

ul. Podkarpacka 6

38-530 Zarszyn

tel. (13)4671017 wewn. 4

 

 

W strukturach naszego zakładu, w Zarszynie i w Nowosielcach, funkcjonują gabinety fizjoterapetyczne. Można w nich skorzystać z wielu różnorodnych zabiegów rehabilitacyjnych z zakresu masażu, fizykoterapii i kinezyterapii

WYKAZ ZABIEGÓW FIZYKOTERAPEUTYCZNYCH REALIZOWANYCH W GABINECIE

KINEZYTERAPIA

• indywidualna praca z pacjentem: ćwicz. bierne, czynno-bierne
• ćwicz. czynne w odciążeniu i czynne w odciążeniu z oporem
• ćwicz. czynne wolne i czynne z oporem
• ćwicz. izometryczne
• nauka lokomocji
• inne formy usprawniania

MASAŻ

• masaż suchy(ręczny)
• masaż limfatyczny ręczny

ELEKTROLECZNICTWO

• galwanizacja
• jonoforeza
• elektrostymulacja
• prądy diadynamiczne
• prądy interferencyjne
• prądy Tens
• prąd Traberta (UR)
• prąd Kotz’a
• ultradźwięki miejscowe
• ultrafonoforeza

LECZENIE POLEM ELEKTROMAGNETYCZNYM

• impulsowe pole magnetyczne niskiej częstotliwości

ŚWIATŁOLECZNICTWO

• naświetlanie promieniami IR, UV – miejscowe
• laseroterapia punktowa

Galwanizacja – jest to zabieg polegający na przepływie prądu stałego (podczas przepływu nie zmienia on kierunku oraz natężenia) w ciele pacjenta między dwoma elektrodami. W galwanizacji ważny jest wybór elektrody czynnej, który zależy od żądanego efektu terapeutycznego.
Właściwości anody (+): działanie przeciwbólowe, kojące, uspokajające. Anoda zmniejsza pobudliwość nerwów i mięśni- anaelektrotonus. Powoduje kataforezę- przesuwanie kationów(+) w stronę katody(-).   Właściwości katody(-): działanie pobudzające, drażniące, silne przekrwienie. Katoda zwiększa pobudliwość nerwów    i mięśni- kataelektrotonus.

Jonoforeza – jest to zabieg elektroleczniczy polegający na wprowadzeniu do tkanek jonów leków za pomocą prądu stałego. Do zabiegu mogą być użyte tylko te związki, które ulegają dysocjacji elektrolitycznej. Wprowadzanie jonów leku odbywa się zgodnie z zasadą odpychania się ładunków jednoimiennych, a przyciągania się ładunków równoimiennych.

Elektrostymulacja – jest to zabieg polegający na wywołaniu skurczu mięśnia za pomocą prądów impulsowych lub drażnienia zakończeń nerwów w skórze. Skurcz mięśnia można wywołać drażniąc prądem bezpośrednio mięsień albo pośrednio nerw zaopatrujący mięsień. Celem elektrostymulacji może być zwiększenie siły mięśniowej, odzyskanie, zastąpienie lub podtrzymanie funkcji ruchowych w następstwie choroby lub wypadku.

Prądy diadynamiczne (prądy Bernarda) – powstają w wyniku prostowania prądu sinusoidalnie zmiennego o częstotliwości  50 i 100 Hz. SA to prądy złożone z impulsów o kształcie połówki sinusoidy. Prądy diadynamiczne płyną na bazie prądu stałego o niskiej wartości natężenia. Bernard wyróżnił 6 prądów DD, mających różne działanie terapeutyczne:

• działanie przeciwbólowe: prąd DF, CP, LP
• działanie przekrwienie i odżywcze: prąd DF, MF, CP
• zmniejszenie napięcia mięśniowego: prąd DF, CP, LP
• elektrostymulacja mięśni w zaniku prostym lub z nieznacznym niedowładem: prąd RS, MM

Prądy TENS –  jest metodą elektroterapii służącą do zwalczania zarówno bólu ostrego jak i przewlekłego. Rodzaje elektrostymulacji TENS:

• TENS konwencjonalny: symetryczny, falujący, asymetryczny
• TENS APL akupunkturowy
• TENS mikroamperowy
• hiperstymulacja TENS
• TENS Burst

Prąd Träberta (UR) – jest to prąd jednokierunkowy o przeciętnej częstotliwości około 143 Hz. Stosuje się impulsy prostokątne o czasie trwania 2 milisekundy i czasie przerwy 5milisekund. Natężenie 15 – 25 mA. Należy pamiętać też że ten rodzaj prądu ma tendencję do szybkiego przyzwyczajenia się do niego organizmu co wymaga częstego zwiększania natężenia. Prąd ten wykazuje silne działanie:
– przeciwbólowe
– zmniejsza napięcie mięśni
– przekrwienne

Prądy interferencyjne (prądy Nemeca) – są prądami sinusoidalnie zmiennymi średniej częstotliwości. Powstają one w ciele pacjenta, w wyniku interferencji dwóch prądów średniej częstotliwości, płynących w dwóch niezależnych obwodach zabiegowych. Wybór częstotliwości związany jest z zamierzonym działaniem terapeutycznym.
Częstotliwość nośna: można ją regulować w zakresie od 3500 do 10000 Hz. Im jest ona wyższa, tym jest lepiej znoszona przez pacjenta.
Częstotliwość terapeutyczna:

• stała:
  • 10, 20 Hz – powoduje pobudzenie włókien nerwowych
  • 50 Hz – powoduje poprawę trofiki tkanek
  • 100Hz – silne działanie przeciwbólowe

• zmienna:
  • 0-10 Hz – działanie pobudzające, aktywizuje układ motoryczny, polepsza ukrwienie tkanek
  • 50-100 Hz – działa znieczulająco, polepsza ukrwienie, wzmaga przemianę materii
  • 90-100 Hz – działa silnie przeciwbólowo
  • 0-100 Hz – jest to zakres obejmujący wszystkie częstotliwości. W pierwszej fazie ma działanie pobudzające, a następnie rozluźniające, przeciwbólowe.

Prąd Kotz’a (rosyjska stymulacja) – prąd średniej częstotliwości, modulowany w małą częstotliwość. Modulacja ta powstaje w aparacie, a nie jak w klasycznej interferencji w ciele pacjenta. Służy do stymulacji mięsni w zaniku prostym, oraz do stymulacji mięśni u sportowców w celu zwiększenia siły i masy mięśni.

Impulsowe pole magnetyczne małej częstotliwości (magnetoterapia) – magnetoterapia jest zabiegiem fizykalnym, polegającym na zastosowaniu zmiennego pola magnetycznego o częstotliwości 0-50 lub 0-60 Hz i indukcji magnetycznej o wartości 0,5-10 Hz. Pole magnetyczne przenika w całości ciało człowieka, a więc również komórki. Zalety magnetoterapii:
– jest metodą nietermiczną i może być stosowana w ostrym stadium choroby
– zabiegi mogą być wykonywane przez gips, bandaż, odzież, oraz przy wszczepionych metalowych implantach (nieelektronicznych)
– zabiegi mogą być wykonywane u dzieci

Ultradźwięki – są to drgania mechaniczne o częstotliwości wyższej 20000 Hz. Podczas ich aplikacji przez tkanki nie przechodzi jakikolwiek prąd elektryczny. Wykazują one następujące działanie terapeutyczne: przeciwbólowe, przeciwzapalne, zwiększenie procesów wchłaniania, wytworzenie stanu przekrwiennego, zmniejszenie napięcia mięśni, zwiększenie rozciągliwości tkanki łącznej, przyspieszenie gojenia się ran.

Fonoforeza, ultrafonoforeza – jest to zabieg polegający na wprowadzeniu związków chemicznych do ustroju za pomocą ultradźwięków.

Światłolecznictwo – jest działem fizykoterapii, w którym wykorzystuje się promieniowanie podczerwone, widzialne oraz nadfioletowe.
Promieniowanie podczerwone jest promieniowaniem niewidzialnym, o długości fali od 770 do 15000 nm. Wykorzystuje się je w leczeniu: przewlekłych i podostrych stanów zapalnych, przewlekłych i podostrych zapaleń stawów oraz zapaleń okołostawowych, nerwobólów oraz zespołów bólowych, stanów po przebytym zapaleniu skóry i tkanek miękkich pochodzenia bakteryjnego. Można je stosować jako zabieg wstępny przed masażem oraz jonoforezą.
Promieniowanie widzialne jest promieniowaniem o długości fali od 400 do 760 nm. Źródłem promieniowania w lampach są żarówki o różnej mocy. Najczęściej stosuje się je jako zabieg wstępny przed masażem, jonoforezą lub kinezyterapią.
Promieniowanie nadfioletowe jest promieniowaniem niewidzialnym o długości fali od 100 do 400 nm. Wskazania do stosowania promieni nadfioletowych: choroby gardła i nosa, przewlekłe nieżyty oskrzeli, dychawica oskrzelowa, krzywica, nerwoból nerwu kulszowego, gościec tkanek miękkich, choroba zwyrodnieniowa dużych stawów, trądzik pospolity, łysienie plackowate, łuszczyca, stany rekonwalescencji.

Laseroterapia –  LASER to skrót, w którym wyjaśniona jest zasada działania: Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation, czyli wzmocnienie światła przez wymuszoną emisję promieniowania. Fenomen lasera nie jest związany ze sposobem działania czy skomplikowaną konstrukcją, lecz z rodzajem światła, jakie urządzenie to emituje. Jest to bardzo skupiona, równoległa wiązka światła monochromatycznego, a więc o jednej ściśle określonej barwie (długości fali) i bardzo dużej intensywności. Promieniowanie laserowe jest promieniowaniem optycznym, czyli falą elektromagnetyczną, która niesie ze sobą energię. Do biostymulacji medycznej używa się promieniowania z zakresu światła widzialnego i podczerwieni. W zależności od zasady działania lasery wykorzystywane w biostymulacji dzielimy na: lasery impulsowe, lasery ciągłego działania. Wskazania: działa przeciwbólowo, ostre procesy chorobowe,
zespół bólowy kręgosłupa, w neurologii, po urazach narządu ruchu, po operacjach, w stanach wymagających pobudzenia gojenia ubytków tkankowych, w procesie regeneracyjnym, w leczeniu zespołu Sudecka i innych stanów pourazowych, w chorobie zwyrodnieniowej stawów, w gośćcu tkanek miękkich, w chorobach dermatologicznych  (blizny, wykwity żylakowate owrzodzenia podudzi), w chorobach laryngologicznych, w chorobach oczu, w stomatologii.

Masaż klasyczny – pod pojęciem masażu rozumiemy ściśle określone oddziaływanie bodźcami mechanicznymi na tkanki organizmu żywego. Masaż jako bodziec mechaniczny skierowany jest na: powłoki skórne, mięśnie, torebki i więzadła stawowe. Wywołuje w organizmie liczne zmiany i reakcje, o charakterze miejscowym i ogólnym.
Pod pojęciem reakcji miejscowych rozumie się zmiany powstające bezpośrednio w masowanych tkankach, natomiast reakcje ogólne to zmiany wywołane drogą odruchową w układach krążenia, nerwowym, wewnątrzwydzielniczym i innych. Reakcje te, często nazywane odczynem, uzależnione są od wielu czynników: wieku, budowy ciała, płci, stanu psychicznego, fazy choroby, jednostki chorobowej, pory roku, charakteru osoby masowanej.

Techniki masażu:
– głaskanie
– rozcieranie
– ugniatanie i ucisk
– oklepywanie
– wibrację
– wstrząsanie
– wałkowanie

Masaż limfatyczny (ręczny) – drenaż limfatyczny jest jedną z metod leczenia fizykalnego. Zastosowanie odpowiednich rękoczynów pozwala na usprawnienie krążenia limfy, przeciwdziałając powstawaniu chorób wywołanych jej zastojem, jak również likwidując obrzęki zapalne. Pozwala także na usprawnienie przepływu limfy po przebytych chorobach, przyspieszając powrót do zdrowia.

Kinezyterapia – kinezyterapia to leczenie ruchem. Inne, mniej profesjonalne określenia, to gimnastyka lecznicza lub ćwiczenia usprawniające. Kinezyterapia jest jedną z metod fizjoterapii. Kinezyterapia najczęściej stosowana jest w schorzeniach i dysfunkcjach narządu ruchu, w zespołach bólowych kręgosłupa, po udarach mózgu, po zawale serca, w niektórych chorobach układu oddechowego, w chorobach reumatoidalnych, po zabiegach operacyjnych w jamie brzusznej, przed porodem.

Kinezyterapia może być stosowana jako podstawowa i jedyna forma leczenia (np.: w zachowawczym leczeniu wad postawy, bóle krzyża, bolesność stawu rzepkowo udowego, tendinopatie) lub jeżeli choroba wymaga leczenia operacyjnego, może być prowadzona zarówno w okresie przedoperacyjnym jak i po zabiegu. Istnieje wiele dowodów na skuteczność  kinezyterapii (jej różnych form), stosowanej jako samodzielna metoda leczenia, w leczeniu schorzeń mięśniowo – szkieletowych. W większości, nawet drobnych urazów narządu ruchu, w których kinezyterapia nie jest podstawową formą leczenia, powinno się ją zastosować po zakończeniu leczenia podstawowego lub równolegle z nim. Kinezyterapię często łączy się z innymi formami leczenia w tym metodami fizjoterapii w celu zwiększenia efektu terapeutycznego.

Efekt zależy od doboru ćwiczeń. Najczęściej jest to grupa reakcji. Oto niektóre z nich: zwiększenie siły mięśniowej, poprawa zakresu ruchu, poprawa czucia głębokiego, zmniejszenie dolegliwości bólowych, poprawa elastyczności i napięcia tkanek miękkich, zmniejszenie podwyższonego napięcia mięśni, podwyższenie poziomu endorfin, poprawa wydolności krążeniowo – oddechowej, zwiększenie wydzielania mazi stawowej, podwyższenie lub obniżenie ciśnienia krwi, nasilenie procesów przemiany materii, usprawnienie działania narządów układów trawienia i wydalania, hamowanie odruchów patologicznych, sprawniejsze gojenie tkanek.

Stosowanie kinezyterapii umożliwia uzyskanie maksymalnej poprawy utraconej funkcji, przywrócenie prawidłowej mechaniki, ułatwia wystąpienie procesów kompensacji,  zabezpiecza przed wykształceniem nieprawidłowych stereotypów ruchowych (np.: zespoły bólowe kręgosłupa) lub przywraca już utracone (np.: kontrola nerwowo-mięśniowa), umożliwia prawidłowy przebieg procesów przebudowy tkanek po urazach i operacjach, przeciwdziała wtórnym zmianom w układzie kostno mięśniowym w postaci ograniczeń ruchu, zapobiega powikłaniom w układzie krążenia i oddychania które mogą wynikać z długiego unieruchomienia.

W naszych gabinetach wykonujemy następujące rodzaje ćwiczeń:
– ćwiczenia bierne
– ćwiczenia czynno-bierne
– ćwiczenia samowspomagane
– ćwiczenia w odciążeniu
– ćwiczenia czynne
– ćwiczenia z oporem
– ćwiczenia prowadzone-redresje (usuwanie przykurczów stawowych)
– ćwiczenia synergistyczne
– ćwiczenia oddechowe
– ćwiczenia relaksacyjne
– pionizacja i nauka chodzenia
– ćwiczenia ogólnokondycyjne